1983-cü il sentyabr 18-də İran İslam Respublikasının İnqilab məhkəməsinin qərarı ilə 10 bəhai qadın Şiraz stadionunda insanlar qarşısında dar ağacından asılmaqla edam ediliblər.
Onlardan biri də Mona Mahmudnizad idi. Şiraz şəhərinin Mərkəzi stadionunda camaat qarşısında boynuna kəndir keçiriləndə 18 yaşı hələ tamam olmamışdı. Rəfiqələri deyir ki, ona bu yaşı da vermək olmazdı. Gülərüz və olduqca mehriban idi, məsum baxışları var idi. Güləndə yanaqlarında oyuqlar əmələ gələrdi. Onda daha çox uşağa oxşayardı. Hamının sevimlisi idi.
Mona 1965-ci il 10 sentyabr tarixində Yəmənin paytaxtı Səna şəhərində əslən İrandan olan Yadulla və Fəxrundə Mahmudnizadın ailəsində anadan olub. 1969-cu ildə Yəmən hökumətinin qərarı ilə ölkədə yaşayan bütün xarici vətəndaşların deportasiya edilməsi ilə əlaqədar olaraq Mahmudnizadlar ailəsi İrana qayıdıblar. Onlar iki ay İsfahanda, altı ay Kirmanşahda, üç il də Təbrizdə yaşadıqdan sonra 1974-cü ildə Şiraz şəhərinə köçüb, orada birdəfəlik məskunlaşıblar.
İran islam inqilabından sonra bəhai icmasının zəiflədilməsi və sonda məhv edilməsi İran hökumətinin daxili siyasətinin prioritet istiqamətlərindən biri idi. İran dövlətinin rəsmi siyasətinə görə ölkədə yaşayan 500 min bəhai dindən çıxmış və azmış kəsim sayılırdı. Bu dövlətin mövcud olduğu 42 il ərzində yüzlərlə bəhai öldürülübvə ya edam edilib, minlərlə insan zindana atılıb, on minlərlə insan işdən və təhsil müəssisələrindən qovulub və başqa hüquqlardan məhrum edilib, ölkəni tərk etmək məcburiyyətində qalıblar.
Qacarlar və Pəhləvilər dönəmində ölkədə yaşayan bəhailərin vəziyyəti ağır olsa da, onların məhv edilməsinə yönəlmiş sistemli fəaliyət yox idi. 1979-cu il İran islam inqilabından sonra dövlət səviyəsində bəhailərə qarşı amansız mübarizə başladıldı.
1982-ci il oktyabrın 23-də İslam İnqilabı Keşikçiləri Korpusunun dörd silahlı hərbçisi Mahmudnizadların evinə basqın edərək Bəhai dini ədəbiyyatının axtarışını aparırlar. Mona və atası həbs olunaraq Şirazın Seppah həbsxanasına aparılır. Ata və qızı 38 gün ərzində bir birindən xəbərsiz ayrı-ayrı kameralarda saxlanılırlar.
Oktyabrın 29-da Mona və digər bəhai qadınlar Seppah həbsxanasından Adelabad həbsxanasına köçürülürlər. Bu həbsxanada bir müddət saxlandırqdan sonra onlar İslam İnqilab Məhkəməsi qarşısına çıxarılırlar. Məhkəmənin qərarı ilə Mona və digər doqquz bəhai qadın Bəhai dinini İran vətəndaşları arasında yaymaqda və İsrail dövlətinin xeyrinə cəsusluq etməkdə iddiham olunaraq ölüm cəzasına məhkum olunurlar. Halbuki həbs olunanda Mona və doqquz bəhai qadın Şiraz məktəblərində bəhai olduqlarına görə məktəbə buraxılmayan uşaqlara dərslərdən geri qalmamaları üçün şəxsi evlərdə dərs keçməkdə günahlandırılırdılar.
Bəhai qadınlara ölüm hökmünün kəsilməsi həmin dövrdə geniş rezonans doğurur. ABŞ Prezidenti Ronald Reyqan İran hökümətindən yetkinlik yaşına çatmamış Mona və digər qadınların azad edilməsi və ya cəzanın yumuşaldılması xahişi ilə müraciət edir. Oxşar müraciətlə dünyanın tanınmış siyasi xadimləri, ictimai təşkilatlar, qeyri-hökumət qurumları da çıxış edir.
Beynəlxalq təzyiqlərə baxmayaraq, 1983-cü il iyun ayının 18-də Şiraz şəhərinin mərkəzi stadionunda məhkəmənin qərarının icrası həyata keçirilir.
Mona ilə birlikdə dar ağacından asılmış qadınlar:
1. Nüsrət Yaldayi (54 yaşında)
2. İzzət İşraqi (50 yaşında)
3. Tahirə Siyavuşi (32 yaşında)
4. Zərrin Muqimi (28 yaşında)
5. Məhşid Nurimənd (28 yaşında)
6. Şirin Dəlvand (25 yaşında)
7. Röya İşraqi (23 yaşında)
8. Simin Saberi (20 yaşında)
9. Əxtar Sabit (19 yaşında)
Bəhai qadınların, xüsusən də Monanın İranda edamı o zaman həm İranın özündə və ondan kənarda insanlara güclü təsir göstərmişdi. Bu hadisə mədəniyət nümunələrində əksini tapmışdı. Musiqiçi D.Kameronun “Mona uşaqlarla bərabər” adlı klipi Kanadanın hit-paradlarında uzun müddət zirvədə qalmışdı. ABŞ-da “Mona üçün geyim” adlı teatr tamaşası, “Monanın yuxusu” adlı film çəkilmiş, onlarca məqalə yazılmış, mahnı, şer və rəsm əsərləri yaradılmışdı.